Επιστροφή στο σχολείο.

 Ύστερα από ένα μακρύ διάστημα που τα σχολεία ήταν κλειστά λόγω της καραντίνας και του γενικευμένου lockdown, η επιστροφή των παιδιών στο σχολείο, στο φυσικό τους περιβάλλον, γέμισε με χαρά και ανακούφιση όλους μας ( γονείς , μαθητές και εκπαιδευτικούς ). Ωστόσο αυτή η επιστροφή απαιτεί μία νέα προσαρμογή των παιδιών που οφείλει να γίνει ομαλά και με σεβασμό στα συναισθήματά τους. 

Για τον παραπάνω λόγο η ψυχολόγος μας κα Χριστίνα Ρογδάκη,  μέσα από μία επιστολή της προς τους γονείς, μας δείχνει τις βασικές κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε. 

Την δημοσιεύουμε προς ενημέρωσή σας...

Αγαπητοί γονείς και εκπαιδευτικοί,

 

Η επιστροφή στο σχολείο εν μέσω πανδημίας, κι έπειτα από πολύ καιρό αποχής από τα δια ζώσης μαθήματα, αποτελεί μία αρκετά δύσκολη και ιδιαίτερη συνθήκη για όλους μας, παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικούς. Η επιστροφή αυτή, λοιπόν, σημαίνει και επιστροφή στην καθημερινότητα-ρουτίνα, που φέρνει μαζί της αλλαγές που μπορεί να προκαλέσουν  την ανάδυση ποικίλων συναισθημάτων στους μαθητές. Τα συναισθήματα αυτά μπορεί να είναι ευχάριστα, όπως ανυπομονησία για τη συνάντηση με τους συμμαθητές και τους δασκάλους, μπορεί, όμως, να είναι και πιο δυσφορικά, όπως αγωνία, άγχος για τις σχολικές υποχρεώσεις, αναστάτωση από τις αλλεπάλληλες αλλαγές της καθημερινότητας, θλίψη και θυμό.

Στη συγκεκριμένη περίοδο, λοιπόν, χρειάζεται να δώσουμε έμφαση στην ψυχοκοινωνική προσαρμογή και υποστήριξη των παιδιών και να ενισχύσουμε τις κοινωνικοσυναισθηματικές διαστάσεις της μαθησιακής διαδικασίας. Αυτό θα επιτευχθεί μέσα από την ενδυνάμωση της ψυχικής ανθεκτικότητας των παιδιών μας, αλλά και της δικής μας. Ψυχική ανθεκτικότητα σημαίνει ενίσχυση των δυνατών-θετικών μας στοιχείων σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που προκύπτουν στην καθημερινότητά μας.

Η ψυχική ανθεκτικότητα περιλαμβάνει αυτοπεποίθηση, αναγνώριση προσωπικών ικανοτήτων, αισιοδοξία, αξίες και προσδοκίες, σχέσεις που μας ενδυναμώνουν, ρεαλιστικούς στόχους, πηγές στήριξης και υπευθυνότητα.

Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με τις σχέσεις, επανασυνδεόμαστε και επαναπροσδιορίζουμε τις σχέσεις μας. Η δημιουργία σχέσεων και η επαφή μας βοηθά να αισθανόμαστε ότι ανήκουμε σε μία ομάδα και δεν είμαστε μόνοι σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Είναι σημαντικό, λοιπόν, στο σχολείο να δοθεί έμφαση ότι η τάξη είναι μία ομάδα, της οποίας τα μέλη αλληλοϋποστηρίζονται και φροντίζουν το ένα το άλλο. Ακόμη, κάνουμε μία επανεκτίμηση των προσωπικών μας δυνάμεων και ικανοτήτων που μας βοήθησαν όλον αυτό τον καιρό να τα καταφέρουμε.

Χρήσιμο είναι, επίσης, να κάνουμε μία επανεκτίμηση όλων των πηγών στήριξης του περιβάλλοντός μας. Κάνοντας λόγο για πηγές στήριξης, μπορούμε να συζητήσουμε με τα παιδιά για άτομα που μας βοήθησαν, για τρόπους με τους οποίους λειτουργούμε και φάνηκαν βοηθητικοί, ακόμα και για τη δική μας προσφορά βοήθειας σε άλλα άτομα. Ακόμη, πολύ σημαντικό είναι, όλα τα παιδιά να αναλάβουν μικρές πρωτοβουλίες, ώστε να καλλιεργηθεί η αίσθηση ελέγχου στα πράγματα, και να ενισχυθεί η αυτοεκτίμησή τους.

Συζητάμε με τα παιδιά για τις αξίες που χρειαζόμαστε για να βοηθηθούμε για το επόμενο διάστημα. Επικεντρωνόμαστε σε θέματα που είναι πολύ σημαντικά για την παρούσα περίοδο, όπως ομαδικότητα, συνεργασία, φιλία, αλληλοϋποστήριξη, θέματα υγιεινής και επικοινωνία.

Επιπλέον, θα χρειαστεί να γίνει επαναπροσδιορισμός των προσωπικών στόχων. Λόγω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης είναι πιθανόν να έχουν αλλάξει οι στόχοι του κάθε παιδιού. Οι στόχοι αυτοί χρειάζεται να είναι βραχυπρόθεσμοι και ρεαλιστικοί.

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί στα παιδιά πως παρά τις δυσκολίες της περιόδου αυτής, έχουν πολλή σημασία οι εμπειρίες που αποκτούμε. Οι δύσκολες αλλά και οι ευχάριστες στιγμές μας βοηθούν να αντιληφθούμε πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να πιστεύουν στον εαυτό τους, να αξιοποιούν τις πηγές στήριξης, και να σκέφτονται αισιόδοξα για το μέλλον.

Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψιν, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δική μας ψυχική ανθεκτικότητα, γονέων και εκπαιδευτικών. Η αυτοφροντίδα είναι εξίσου σημαντική, δίνοντας χώρο και χρόνο στον εαυτό μας για έκφραση συναισθημάτων και αναζήτηση βοήθειας, όταν τη χρειαστούμε. Αναγνωρίζουμε τη δυσκολία της διαρκούς προσαρμογής σε νέα δεδομένα και το γεγονός πως κι εμείς, όπως και τα παιδιά, χρειαζόμαστε χρόνο.

Τα παιδιά είναι πιθανό λόγω των καταστάσεων να παρουσιάσουν συμπεριφορές,  όπως εντάσεις, εκρήξεις θυμού, απόσυρση, απομόνωση, αποδιοργάνωση, προκλητική συμπεριφορά, στρες, αύξηση των συγκρούσεων. Εντούτοις, τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι σχετικά αναμενόμενες λόγω της πρωτόγνωρης συνθήκης που βιώνουμε. Σε περίπτωση που αυτές οι συμπεριφορές επιμένουν, χρειάζεται να είμαστε σε θέση να ζητήσουμε βοήθεια από ειδικούς ψυχικής υγείας.

Είμαι στη διάθεσή σας για περαιτέρω διευκρινίσεις και επικοινωνία.

Ρογδάκη Χριστίνα

Ψυχολόγος

crogdaki@sch.gr